domingo, 25 de novembro de 2018

Conflicto Palestina/Israel



En la declaración de Balfour de 1917, el primer ministro británico aseguró el apoyo de su país creando un estado judío en Palestina. Esta decisión le correspondía tomarla a Gran Bretaña, según había decidido la Sociedad de Naciones.
Tras terminar la Segunda Guerra Mundial (1939-1945) se conoce el Holocausto, provocado por los nazis y se produce una masiva inmigración de judíos huyendo de dicho Holocausto, lo que provocó problemas en Palestina. En el año 1945 ya habitaban en Palestina unos 600.000 judíos, frente a 1.200.000 árabes. Comenzó una estrategia de agitación judía contra la presencia británica de Palestina. Su único objetivo era sustituir el control británico.
El primer paso importante fue que la ONU en 1947 le propone un 55% del territorio a Palestina.
En 1948 se terminó el mandato británico y David Ben Gurion, que fue un líder sionista, sindicalista, periodista, político y estadista israelí, se convirtió en el primer ministro de Israel entre 1948 y 1954 y, nuevamente, entre 1955 y 1963. Fue uno de los principales mentores del estado judío y quien proclamó oficialmente la independencia del estado de Israel, el 14 de mayo de 1948.
Esta decisión provocó la primera guerra árabe israelí, que duró hasta principios de 1949 y con la que salió reforzado Israel.
Ante la división del mundo árabe, los palestinos crearon la Organización para la Liberación de Palestina (OLP) dirigida por Yasir Arafat, fundada en 1964 y reconocida por la ONU en 1974. Los palestinos fueron expulsados de Jordania en 1970 y bastantes se trasladaron al Líbano.
Los representantes de Palestina establecieron una nueva táctica de guerra llamada la “intifada”, guerrilla urbana creada para enfrontarse los palestinos contra el ejército israelí. Una primera intifada comenzó en 1987 “con la guerra de las piedras”, en la que los palestinos atacaron con piedras al ejército israelí, que respondió con armas de fuego. En el año 1988 los palestinos proclamaron el Estado palestino, reconociendo implícitamente el Estado de Israel.
A principios de la década 1990 la diplomacia estadounidense, impuso una salida negociada. La tesis “paz por territorios” provocó una paralización de la intifada por parte de la OLP y, a cambio, la Autoridad Nacional Palestina en las zonas autónomas de Jericó y Gaza.
Pero la visita del dirigente de la ultraderecha israelí Ariel Sharon a la Explanada de las Mezquitas el 28 de septiembre del año 2000, provocó una ruptura de las negociaciones de paz y el segundo estallido de la segunda intifada, que terminó con más de 1.000 israelíes muertos y con más de 5.000 palestinos muertos. Significó, además de la victoria de Israel, el aislamiento definitivo de la Franja de Gaza.
El 8 de diciembre de 2017 los palestinos fueron convocados a una tercera intifada, motivada por la decisión del presidente de los Estados Unidos, Donald Trump, de reconocer Jerusalén como capital del Estado de Israel. Esta decisión fue muy criticada por la mayoría de los países y lejos de ayudar al diálogo, solo generó una nueva ola de violencia.
Hoy en día, la situación entre israelíes y palestinos es insostenible y sería necesario que se intentase llegar a un acuerdo entre los líderes israelíes y palestinos para encontrar una paz duradera.
Yago Alamayona
4º ESO C

Ahed Tamini e o conflito Israel/Palestina


https://www.es.amnesty.org/actua/acciones/israel-ahed-tamimi-ene18/

Ahed Tamimi naceu o 31 de xullo do 2001, é unha adolescente palestina de 17 anos. Medrou nun ambiente de resistencia. É unha activista palestina, é dicir, participa activamente na propaganda do partido nacionalista e na sociedade palestina á que pertence. O seu pai, Bassem al-Tamimi, é tamén activista. Mentres, Israel táchaa de “provocadora” xa que a acusaron de doce cargos diferentes, entre eles, os de agresión agravada, obstaculizar a un soldado israelí do seu cumprimento do deber e incitación e lanzamento de pedras. O tribunal militar tivo en conta non só estes feitos senón tamén outros cinco enfrontamentos con soldados israelíes.
Ela asegura que quere ser avogada para “defender aos presos que loitan contra a ocupación”. A adolescente estivo oito meses no cárcere tras abofetear a un soldado israelí o 19 de decembro do 2017 (“unha bofetada que dou a volta ao mundo”), convertíndose así nun auténtico símbolo de resistencia do castigado pobo palestino.
O domingo 29 de xullo do 2018 saíu da prisión. Á saída do cárcere afirmou: “estou feliz, pero estarei máis feliz cando todas as mulleres palestinas sexan liberadas dos cárceres da ocupación israelí”. Algunhas outras das afirmacións que fai Tamimi son: “É unha gran responsabilidade falar en nome dun pobo que está baixo a ocupación e tamén sinto bastante temor porque son un obxectivo de Israel, poden volver a encadearme, perseguirme e incluso asasinarme”. “ A resistencia continuará ata que a ocupación remate”.
En definitiva, Israel e Palestina son dúas identidades enfrontadas: unha colonizadora, outra, resistente, respectivamente.
Na miña opinión este conflito, que xa dura máis de cincuenta anos, é un xenocidio claro hacia o Estado palestino. O pobo palestino só pretende recuperar a terra que o pobo israelí, coa axuda da ONU e as potencias mundiais, lles arrebataron. Creo que non interesa buscar unha solución ao problema, xa que Israel posúe unha riqueza, ten moito poder e interfire nas potencias mundiais.
Celtia Vieites 4º ESO B

sábado, 10 de novembro de 2018

Tres aniversarios e unha película


Na semana que agora remata vivimos tres aniversarios de feitos que estudaremos ao longo do curso: a Revolución de Outubro (1917), o Armisticio da Primeira Guerra Mundial (1918) e a Noite dos cristais rotos (1933).
Vladimir Serov, 1952
A Revolución de Outubro de 1917, que en realidade foi no mes de novembro, foi protagonizada polos bolxeviques, os comunistas rusos encabezados por Lenin. Foi a primeira revolución comunista triunfante e dela naceu a URSS (Unión de Repúblicas Socialistas Soviéticas). Sobre esta revolución que conmocionou o mundo tes unha entrada neste blog: Tintínno país dos sóviets.
A Revolución de Outubro supuxo a saída de Rusia da I Guerra Mundial, que rematou un ano despois. O 11 de novembro de 1918 entrou en vigor o armisticio que puxo fin ao conflito. É coñecido como o Armisticio de Compiègne, localidade onde se foi asinada a fin das hostilidades.
En xaneiro de 1933 Hitler subiu ao poder. Uns meses despois, do 9 ao 10 de novembro, os nazis fixeron unha demostración do trato que pensaban dar a poboación xudea. A Noite dos cristais rotos os seguidores de Hitler destrozaron os establementos comerciais rexidos por alemáns xudeos. Varias decenas deles foron asesinados. Foi o primeiro chanzo do que viría máis adiante: o Holocausto.
O Holocausto é un xenocidio, probablemente a expresión máis dramática do racismo. Pero hai moitas máis, mesmo en países democráticos como Estados Unidos. Sobre a segregación racial trata un filme que acaba de ser estrenado en Santiago: Infiltrado no KKKLan (Spike Lee, 2018).
O alumnado do curso pasado foi ver ao cine Numax outra película relacionada co tema da segregación racial: I am not your negro. Hai outra entrada neste blog sobre un dos protagonistas do filme: Megdar Evers.